A to mój wierszyk 

Życie człowieka jak Słońce na niebie,
Wschodzi i zachodzi,
Więc szanuj każdego i szanuj siebie,
Bo nie wiesz, gdy śmierć nadchodzi.

Życie człowieka jak kielich kwiatu,
Kwitnie i przekwita,
Więc swoją miłość oddawaj światu,
Bo nie wiesz, gdy śmierć Cię powita.

Życie człowieka jak morska fala,
Podnosi się i opadnie,
Więc ciesz się, gdy zdrowie pozwala,
Bo nie wiesz, gdy śmierć Cię dopadnie.

Życie człowieka jak świeczki płomień,
Pali się i wygasa,
Więc każdy swój dzień, chwytaj łakomie,
Bo nie wiesz, gdy  śmierć Cię opasa.